Op reis met Hans

Lieve allemaal!

Weer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen. Mijn situatie hier in Azië is totaal veranderd ongeveer 2 weken geleden. Want op 18 mei landde Hansie in Cambodja! Van alles goedkoop, 16 bed dorms en biertjes ben ik geupgrade naar (af en toe weer) westers eten, tweepersoons kamers met airco (!!) en glaasjes wijn, ook al laten we het bier ook niet staan. Haha

Het was heel vreemd om terug te zijn in Phnom Penh, ik had het gevoel dat er veel was veranderd en dat alles weer een beetje vreemd was, maar na 2 dagen was ik al weer helemaal gewend. De dag dat Hans kwam was ik stront zenuwachtig, haha ik werd onrustig zenuwachtig en zelfs misselijk. Ik was natuurlijk veel te vroeg bij het vliegveld, waar ik als een van de eerste bij de arrival place stond te wachten. Na ongeveer 2 uur waren de zenuwen redelijk gezakt, Hans had ik nog steeds niet gezien en ik begon me af te vragen of hij wel echt in het vliegtuig had gezeten. Nadat zo mogelijk iedereen van elk ander vliegtuig allang het vliegveld had verlaten kwam Hans aangehobbeld, met een extreem lege rugzak en een grijns van oor tot oor. Het voelde eigenlijk alsof de afgelopen 5/6 maanden niet geweest waren.

De tuktuk rit naar ons hotel was heel grappig omdat Hans zijn ogen uitkeek en allemaal dingen aanwees en zijn verbazing erover uit sprak, terwijl ik er natuurlijk al lang aan gewend was.

De eerste daagjes in Pp heb ik Hans laten zien waar ik woonde, werkte, uiteten ging, mijn haar liet wassen (Hans was meteen verkocht) en waar ik altijd heen ging voor een voetmassage. Ook dit laatste was een groot succes. Na een aantal sights in Pp zijn we met de bus naar Siem Reap gegaan (ja die ene die ik op mijn verjaardag helemaal onder gebraakt had). Dit keer ging de reis een stuk beter! De tempels van Angkor waren prachtig en we hebben het zelfs gered om een dag om 4 uur op te staan om naar de zonsopgang te kijken. Helaas stelde deze op die dag niet zo veel voor. Gewoon een lamp die aan gaat, maar dan wat langzamer. Geen mooie rode gloed, of andere mooie kleuren, maar het was alsnog een hele geslaagde ochtend.

Na Siem Reap zijn we lekker decadent met het vliegtuig naar Hanoi gegaan. Vietnam is heel erg anders dan alle landen waar ik tot nu toe ben geweest, er zijn ontzettend veel Chinese invloeden. De tempels zitten niet helemaal vol met glitters en goud en ook zijn er niet overal boeddha beelden. Deze afwisseling is dus eigenlijk heel leuk!

Hanoi is ook echt een prachtige stad, we hadden echt een extreem luxe hotel (20dollar per nacht :-0) met een echte douche (geen douchekop die op een hele rare plek bevestigd is zoals boven de wc of de badrand) die ook een deur had dus de rest van de badkamer bleef droog, een tv, een airco, waterkoker en koelkast!!! Lekker! We zijn redelijk wat dagen in Hanoi gebleven waar we door de old quarter zijn gelopen, het mausoleum hebben bezocht, de Temple of Literature, marktjes en winkeltjes hebben afgestruind en  vooral hebben genoten van de chaos en de KOFFIE!! Vietnamese koffie is heerlijk! Ik weet niet of mijn koffie standaarden extreem gezakt zijn de afgelopen maanden, maar dit was echt een verademing. Haha.

Op een avond in Hanoi raakte Hans en ik aan de praat met 2 Duitsers, waarvan de een eigenlijk Nederlands bleek te zijn. Onno (NL) kwam al jaren in Vietnam en wist er dus alles van, hij had zijn vriend dit jaar voor het eerst mee genomen. Onno was extreem zelf voldaan en wist mij precies in te schatten als rijkeluiskind dat altijd met mij ouders mee moest naar cocktail feestjes met oesters  om connecties te leggen voor mijn vader. Dit noem ik nog eens echte mensen kennis, haha. Ik liet het maar zo. Hans trok het echter wat minder goed en werd met de minuut chagrijniger (wel op een hele grappige manier) en drong steeds meer aan om af te rekenen. Wat we uiteindelijk maar gedaan hebben, waarna ik het opvolgende uur getrakteerd werd op een verhaal over hoe 'dat soort mensen' de wereld kapot maken. Haha. Gelukkig vlogen zij de volgende dag weer naar huis, en hoefde we ze niet nog een keer te zien.

Na 3 dagen Hanoi was het tijd voor een verandering van omgeving en hebben we een dagtour naar Halong Bay gedaan. Van vele mensen (waaronder Onno) hadden gezegd dat het heel erg toeristisch was en misschien niet eens de moeite waard. Hier ben ik het absoluut niet mee eens, het was prachtig!! En de hoeveelheid toeristen er waren viel mij ook nog mee. We hebben hier met een kano door de limestone bergen heen gevaren. Dat was echt ontzettend mooi, ook al vond Hans dat Google plaatjes ook wel voldeden;-). Maar dat heb ik helemaal verkeerd geïnterpreteerd zegt hij nu;-) haha.

Vanaf Hanoi hebben we een sleeperbus gepakt naar Dong Hoi. De eerste nacht bus van Hans!! Dat beloofde een groot feest te worden. Zo groot als de stoelen op de plaatjes leken, zo klein waren ze in het echt. Het was een grote bus met verticaal 3 rijen met eenpersoons slaapstoelen (dan kan je dus zelf inschatten hoe klein die zijn). Bijna alle stoelen waren al bezet, maar achterin was er nog een plekje voor 3. Hier namen Hans en ik plaats samen met een Australier. De bus stuiterde van Hanoi naar Dong Ha. Ja, stuiterde! Op een goed moment werden we bijna 50 centimeter de lucht ingeschoten! Ik kwam letterlijk los van mijn stoel! Slapen werd dus niets, vooral Hans deed geen oog dicht. Dit had hij niet verwacht, hij dacht sleeperbus, sleeper, dus slapen. Na een paar uurtjes maakte hij mij wakker en zei: Jet ik kan niet slapen:-(. Haha. Wat een poepie<3.

Na een tal hobbelige uurtjes kwamen we om half 6 ’s ochtends aan in Dong Hoi! Vanaf daar hadden we redelijk snel een hotel gevonden, gedoucht, nog heel even geslapen en om kwart over 8 stonden we al klaar voor een dagvullende tour naar een nature park waar we verschillende prachtige grotten hebben bezocht!

Het is heerlijk om met Hans te reizen, en ook zo te merken  hoe ik zelf aan allerlei grote en kleine ongemakken gewend ben geraakt. Helaas is mijn reis over 2 weekjes al over, maar samen met Hans worden het wel twee geweldige weken!

Heel veel liefs

Goed, dan nu het begin van mijn verhaal.

Mijn reis naar Azië begon bijna twee weken geleden (de tijd vliegt). Uitgezwaaid door mijn ouders en schoonouders ging ik met een grote grijns door de douane. Achter de douane heb ik nog snel een zakje (veel te dure) Hollandse drop gekocht om Jette's honger naar westers een beetje te kunnen stillen. Vervolgens heb ik de gate opgezocht en ben ik daar gaan zitten wachten.

Tegenover mij zat een veel te blonde (niet al te knappe) Nederlander die ongetwijfeld naar Azië ging op seksvakantie. Bij de douane (hij stond voor me in de rij) had hij iets te zenuwachtig het doel van zijn reis uitgelegd: "tja, gewoon een beetje naar Laos en Cambodja, gewoon een beetje op vakantie, beetje trekken." Nadat hij doorgelopen was had de douanebeambte gezegd dat hij daar "dus geen snars van gelooft".

Eenmaal in het vliegtuig ging alles helemaal goed. Avondeten, bier, slapen ontbijt, allemaal helemaal goed. Naast me zaten twee Thaise mannen die het vooral heel lastig vonden om met me te communiceren, dus ik moest mijn toiletbezoekjes een beetje plannen. Op wat turbulentie na was de vlucht verder helemaal goed.

De transfer op Bangkok (wat een ontzettend mooi vliegveld is dat!) ging op een gate wijziging die door een slecht intercomsysteem met een onverstaanbaar Engels accent omgeroepen werd, helemaal goed. Daardoor zat ik binnen enkele uren weer in een vliegveld op weg naar Jette! De aankomt in Phnom Penh was fantastisch! Als Azië groentje heb ik m'n ogen uitgekeken. Het vliegtuig in de hoofdstad van Cambodja bestaat uit een hangaar waarin alles door elkaar loopt, en toch ook weer gestroomlijnd gaat. Er zijn twee balies voor visum aanvragen: bij de eerste vraag je hem aan en bij de tweede betaal je en haal je je paspoort met visum weer op. Achter de balie zitten drie ambtenaren als een malle visa te produceren en in te plakken. Bij het aanvragen staat iedereen nog (een soort van) in de rij maar bij het ophalen staat iedereen te dringen. Ze werken namelijk niet volgens het fifo systeem, maar eerder volgens een firo systeem: first in, random out. De hoogste ambtenaar pakt een paspoort van de stapel 'voltooid' en houd die omhoog waarbij hij de naam van de eigenaar omroept. Een naam als Jack Black gaat dan nog wel, maar Hans Frijters, gemompeld en met een Cambodjaans accent is dan wat lastiger te verstaan. En ben je er niet op tijd bij, verdwijnt je paspoort gewoon weer onder op de stapel. Zorgen dus dat je, net als de  andere toeristen uit het vliegtuig, vooraan staat... Nadat het visum binnen was ging het vrij soepel. Jette had een tuktuk geregeld (die veel te lang had moeten wachten omdat de visumaanvraag een dik uur geduurd had) waarmee we naar ons hotel gebracht werden. Onderweg heb ik mijn ogen uitgekeken naar de wereld om me heen die Azië heet. Overal chaos, toeterende tuktuks, scooters, auto's en veel te volgeladen vrachtwagens. Voor Jette was het heerlijk om weer even 'thuis' te zijn, voor mij was dit een compleet nieuwe wereld die ik eerder bij Afrika dan bij Azië verwacht had.

In Phnom Penh hadden we een erg leuk hotel (ik moest wel even wennen aan het gat in de muur in de badkamer waardoor de mieren zo de douche in liepen). Ontbijten voor de deur en alles spotgoedkoop. Hoewel ook de Aziatische prijzen erg snel wennen. In Phnom Penh heb ik kunnen zien waar Jette gewoond en gewerkt heeft. Erg leuk om hier terug te zien hoe anders onze vakgebieden toch eigenlijk zijn. Ik op het Kraft R&D Centre in München, en Jette op haar kantoortje in Phnom Penh. Ik heb Jette's collega's ontmoet (heel leuk om te zien hoe erg ze haar missen) en dus haar oude appartement. Verder hebben we in Cambodja gezien wat Jette eigenlijk al gezien had: S21, killing fields en de tempels bij Angkor. Ik ga er verder niet teveel woorden aan besteden maar wil alleen maar zeggen dat het fantastisch was. S21 en de killing fields vond ik erg indrukwekkend en de tempels bij Angkor waren heel erg mooi.

Afgelopen vrijdag zijn we toen naar Vietnam gevlogen. We hebben een beetje gewikt en gewogen, maar uiteindelijk besloten om maar gewoon naar Hanoi te vliegen en vandaar naar het zuiden te trekken. De vlucht naar Hanoi was goed, geen enkele vertraging en geen problemen onderweg. De aankomst in Vietnam was heel erg gek. De ambtenaren en agenten dragen hier legergroene uniformen met rode insignes waardoor je je af en toe in het decor van een oude koude oorlog film waant. Zeker wanneer ze elkaar in het Vietnamees bevelen of dingen toeroepen waan je je zo in een communistische staat. Het is hier heel duidelijk te merken dat de bevolking de afgelopen 1000 jaar altijd onderdrukt is door dan wel Chinezen, Russen, Fransen of  Fransen en Amerikanen Amerika en dat het nationalistische (communistische) bevrijdingsleger onder leiding van Ho Chi Min Vietnam verenigd heeft. Er is veel trots en nationalisme. Overal hangen afbeeldingen van Ho Chi Min en op bijna iedere straathoek hangt een Vietnamese vlag. Een groot deel van de mensen toont nul respect voor ons als blanken. We worden letterlijk aan de kant geduwd wanneer we ergens in de rij staan of erg minachtend aan gekeken. Een deel van de mensen hier zijn wel heel aardig en staan heel erg open voor ons als toeristen. We hebben steeds een erg leuke tour guide gehad, en zeker in de minder toeristische delen zijn mensen heel blij om ons te zien, willen ze ons helpen, bieden ze ons hulp of koude thee (niet echt ijsthee, maar een beetje lauwe thee), willen ze met ons op de foto of bier met ons drinken. Heel erg leuk en gezellig! Communiceren is dan vaak behelpen, maar een deel spreekt dan weer goed Engels.

Goed, terug naar de vakantie. Eerst Hanoi gedaan. Echt een fantastische stad. Heel erg mooi. Sommige delen zijn heel toeristisch en de Vietnamezen willen ons het liefst zo veel mogelijk geld afhandig maken (behalve dan dus de aardige Vietnamezen). De minder toeristische delen, die dan gek genoeg recht tegenover de topbezienswaardigheden uit de Lonely Planet liggen, zijn dan weer heerlijk rustig.

Vanuit Hanoi hebben we een dagtocht naar Ha Long Bay gemaakt. Wederom heel erg mooi, maar dat geldt dus eigenlijk voor het hele land. Vanuit Hanoi zijn we naar Dong Hoi gereisd voor een bezoek aan de grotten in een nationaal natuurpark en vervolgens naar Dong Ha, waar we nu zijn en een bezoek gaan brengen aan de Demilitarized Zone van de Vietnamoorlog. En alles is even prachtig en even mooi hier.

Ik zou nog pagina's vol kunnen schrijven over het land en de mensen en de leuke situaties die we hier meemaken door de cultuurverschillen, maar voor nu moet ik nog één ding zeggen: de koffie hier is fantastisch, geweldig, amazing! De beste koffie die ik ooit geproefd heb.

En daar wilde ik het dan dus maar bij laten.