Lovely Laos

Lieve allemaal!

Mijn tijd in Laos is echt voorbij gevlogen. Morgen ochtend zit ik alweer in de bus terug naar Cambodja! Door gebrek aan tijd heb ik helaas het noorden van Laos moeten overslaan, maar ook in midden en zuid Laos is genoeg te zien. Ik ben begonnen in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Deze stad is eigenlijk heel klein en knussig en er is weinig te doen, maar dat maakte het juist heel erg relaxt! Hier heb ik een meisje uit Nederland ontmoet en samen met haar ben ik naar de Kong Lor grot gegaan. Het was heel vreemd om naar al die tijd weer echt in het Nederlands te praten, het koste ons allebei ook redelijk wat moeite. De Kong Lor grot is een gigantische limestone grot van 7.5 kilometer in het midden van Laos. Hier kan je in een bootje met een lamp op je hoofd doorheen varen. Het was echt ontzettend mooi en ongelooflijk hoe groot, sommige kamers waren meer dan 100 meter hoog! Af en toe konden we het bootje uit en dan konden we een stukje lopen tussen de stalagmieten en –tieten. Het enige licht in de grot kwam van het lampje op mijn hoofd, die van Marijke en onze tourguide. In de grot zelf kwamen we nauwelijks andere mensen tegen en het was echt alsof we ons even in een andere wereld bevonden. Na het bezoek aan de grot hebben we lekker aan het meertje gelegen en daar gezwommen. Het water was echt ontzettend helder en ik kon alle vissen om mij heen zien zwemmen, de grootste was wel 30 centimeter. S avonds verbleven we in het dorpje bij de grot dat echt helemaal niets voorstelde. Het was helemaal niet ingesteld op toeristen, afgezien van dit ene guesthouse en een duurdere Lodge. Dit maakte het een ontzettend leuke en rustgevende ervaring. Helaas maakte dat het ook wel een stuk lastiger om er weer uit weg te gaan. Er was een bus, namelijk die van en naar Vientiane, en daar wilde ik natuurlijk niet naar terug. Uiteindelijk heb ik zelf een Pick up moeten aanhouden (zo’n zelfde als we in Myanmar hadden) en heb die bestuurder na heel veel moeite eindelijk duidelijk kunnen maken waar ik heen wilde. Dacht ik… Want na een paar uur stond ik op een totaal andere plek. Vanaf hier kon ik gelukkig wel een andere bus nemen en kwam ik uiteindelijk aan op mijn bestemming: Savannathek. Eigenlijk wilde ik naar Pakse om vanaf daar naar de 4000 islands te gaan, maar dat was we erg veel voor een dag. In Savannathek heb ik gemakkelijk een guesthouse gevonden, met een extreem onaardige eigenaar overigens, en heb ik de rest van de middag door het stadje rond gelopen. Ben eerst helemaal de verkeerde kant op gegaan, omdat de kaart die ik had niet klopte, maar uiteindelijk kwam ik bij een wat grotere weg, en kon ik zo doorlopen naar een kerk (een echte KERK, dat was lang geleden) en de Mekong. Hier kwam ik een hele rare oude Laotiaanse vent tegen, die mij stevig bij mijn beide armen beet pakte. Hier schrok ik natuurlijk een beetje van want ik was helemaal alleen ergens in een klein straatje terwijl het begon te schemeren. Deze man herhaalde maar dat ik BEAUTIFUL was en vroeg of ik getrouwd was, ik zei ja en wees naar mijn ringvinger, die helaas leeg was. Ik was even vergeten dat ik de laatste tijd geen ringen meer draag. Dit gebaar kon ik gelukkig te niet doen door mijn aan mijn haar te friemelen. Hij pakte mijn ene arm beet en drukte er 2 gigantische kussen op en zei “you man is lucky man”. Toen wist ik me vriendelijk doch dringend los te weken en ben er maar weer snel vandoor gegaan, naar een weg met wat meer mensen. Na deze gebeurtenis was het tijd om te relaxen en heb ik een uur lang een Lao massage gehad voor maar 40 000 kip, ongeveer 3,60. Daarna ben ik naar een frans restaurant gegaan en heb ik mezelf getrakteerd op een glas wijn en een flink bord Lasagne, LEKKER!

De volgende dag was het tijd om weer verder te trekken, richting Pakse en vervolgens the 4000 islands (allerlei kleine eilandjes aan de grens met Cambodja, die zijn ontstaan omdat de Mekong zich hier opsplitst in allemaal kleine riviertjes om vervolgens weer in Cambodja samen te komen tot een grote rivier). Helaas duurder het maar liefs 6 uur om een stuk van 200 kilometer te overbruggen, dus besloot ik om ook een nachtje in Pakse te blijven. De bus rit ging niet helemaal zonder slag of stoot, want ik moest echt vechten voor mijn plekje. Je kon niet zo maar de bus in lopen want er stond een dranghek voor. Je moest dus in de rij staan en een voor een je ticket laten zien. Uiteindelijk was ik ongeveer nummer 10 die de bus kon betreden. “Mooi” dacht ik, dan kan ik een goed plekje zoeken. Maar bijna alle stoelen waren al bezet door tassen met een nog nader te identificeren eigenaar. Maar ik dacht: LATERR en ben gewoon ergens gaan zitten waar maar een tas stond op de stoel bij het gang pad dus ik had ook nog eens een plekje bij het raam veroverd. Na ongeveer 10 minuten kwam de eigenaar van de tas aanzetten, bijna alle andere plekjes waren al geclaimd en er werden al krukjes geplaatst in het gangpad voor de minder gelukkige. Hij probeerde met handen en voeten duidelijk te maken dat dit zijn plek was en dat hij beide stoelen wilde. Ik zei tegen hem: “then where do you expect me to go to??”. Hier snapte hij dan weer helemaal niets van. Ik ben gewoon blijven zitten, want ik had echt geen zin om op een van die krukjes te gaan zitten. Uiteindelijk heeft hij plaats genomen op de plek naast mij, en de rest van de rit heeft hij me af en toe boos aangekeken. Maarja, dan had hij maar eerder moeten komen om de bus op tijd in te kunnen in plaats van zijn tas geven aan iemand die al eerder de bus in gaat.

Eenmaal in Pakse werden we aan de kant van de grote weg gedropt en moesten we vanaf hier nog een tuktuk nemen naar ons guesthouse. Dit was allemaal prima, en na bij elkaar ongeveer zes en een half uur kwam ik aan bij de meest armzalige dorm ooit, maar er was een ventilator naast mijn hoofd dus dat was wel lekker. De rest van de dag heb ik wat door Pakse heen gelopen, waar ik opeens mensen tegen kwam die ik in Vientiane had ontmoet. Samen hebben we wat gegeten bij een Indiër (LEKKER!). Zij gingen diezelfde avond weer terug naar Vientiane en ik ging weer naar mijn guesthouse, waar ik een Nederlands stel ontmoette en met wie ik de rest van de avond lekker heb gekletst.

De volgende dag was het dan eindelijk tijd om naar de 4000 islands te gaan, wat vanaf Pakse nog maar 2.5 uur was! We kwamen dus al lekker vroeg aan! Hier vonden we (ik, een frans meisje (Marie) en een Braziliaanse jongen) al snel een guesthouse met sunset view aan de rivier! Ideaal dus. De rest van de dag hebben we over het eiland gelopen, wat niet zo heel groot is, en lekker niets gedaan. Na het eten ben ik naar een bar gegaan waar ze non stop films spelen en hier heb ik Wolf of Wallstreet gezienJ. Dit was de eerste keer in maanden dat ik echt een filmpje heb gekeken, op een echte tv, goede kwaliteit, met een bank en veel kussen.

De volgende dag gingen we een Kajak tour maken langs watervallen (waarvan een de grootste is (in volume) in heel zuid oost Azië), de Cambodjaanse grens en een plek waar hele zeldzame dolfijnen leven. Wij hadden een driepersoons boot, de Braziliaan voorin (ik kan zijn naam niet onthouden), Marie in het midden en ik achter. Alle kennis die Eric mij jaren geleden heeft bijgebracht over sturen, < en > in het water, en hoe te handelen bij stroomversnellingen kwam weer naar boven. Marie had het 2 keer eerder gedaan en was 2 keer omgegaan en van de Braziliaan weet ik het eigenlijk niet, maar ik ga ervan uit dat hij zelfs nog nooit zo’n boot had gezien als ik zijn skills beoordeel. Hij veranderde steeds van tempo, deed zijn peddel zo diep in het water dat de hele boot steeds kantelde (dit deed hij trouwens alleen aan de rechterkant) en had een extreem ongelijke krachtsverdeling. Het enige positieve was dat hij ook extreem lui was en vaak even stopte om zijn armpjes te laten rusten.. Dit waren de momenten dat het wel goed ging, haha. Het grootste drama was aan het eind van de dag, toen vooral Marie helemaal klaar was met onze Braziliaanse vriend, en we tegen de stroming in moesten peddelen. Hij besloten dat hij moe was, en deed niet meer mee maar we hadden zijn kracht wel nodig. Zelf mijn geroep van Links, Rechts, Links, Rechts wilde niet echt bij hem naar binnen komen en als wij Links deden, deed hij heel veel andere dingen, alleen geen Links. Haha. Onze vriendschap eindigde deze dag, hahaha. Maar ja eerlijk is eerlijk, alleen echte vrienden kunnen Kajak dagtripjes overleven geloof ik. We zijn trouwens niet om gegaan, alleen 2 keer bijna toen, jullie kunnen vast wel raden wie, opeens halverwege een stroomversnelling waarin ik moest sturen de andere kant op begon te sturen en de boot bijna kantelde. De andere keer was toen we hem de nobele taak van < en > spotter hadden gegeven, en hij ze door elkaar haalde en ons over een steen stuurde.

Ik heb wel een hele leuke dag gehad, twee prachtige watervallen gezien, de dolfijnen gespot en lekker gezwommen, zonder een krokodil tegen te komen! Toen we hier aankwamen vertelde de eigenaresse van ons guesthouse namelijk dat er een krokodil was ontsnapt uit een Krokodile farm hier in de buurt, en dat deze ergens in de wateren om Don Det (dit eiland) rond aan het zwemmen. Volgens de verhalen heeft hij al 2 honden gedood. Vandaag heb ik besloten om het water maar te mijden. Het zou toch een beetje jammer zijn als ik wordt opgegeten door een krok 2 dagen voordat Hans komt. Hoewel het zonder dat laatste ook redelijk vervelend is, haha.

Dikke Doei!!

Liefs