Protesten, Boxen, Silk islands, MONDULKIRI

~~Lieve allemaal!
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, er is weer zo veel gebeurd hier en het is een tijdje geleden sinds mijn vorige verhaal!

Zoals jullie misschien al wel weten is er veel onrust in Phnom Penh, er zijn veel protesten die bestaan uit 2 dingen: 1, de arbeiders van de kleding industrie willen een loonsverhoging, verdiende 80  dollar per maand, maar eisen 160 dollar (ondertussen hebben ze een loonsverhoging gekregen van 20 dollar per maand, dus krijgen ze 100 dollar per maand). 2, ze willen een nieuwe minister, de man die nu aan de macht is dat al vanaf 1998. De regering is erg corrupt en alle hoge functies zijn verdeeld onder de (schoon-)familie van de huidige minister. Deze protesten verlopen vaak rustig, maar als ze eenmaal uit de hand lopen gaat het ook goed fout. Vaak is er Police-military (P.M) aanwezig, deze mensen werken voor de huidige overheid, en treden vaak gewelddadig op tegen de demonstranten. Arrestaties zijn vaak erg gewelddadig, mensen worden door de P.M in elkaar geslagen en hun handen worden door middel van tie rips op hun rug vast gemaakt. Zo vastgebonden liggen ze op hun buik op de straat, te wachten tot de arrestaties voorbij zijn zodat ze kunnen worden weggevoerd. (dit laatste heb ik zelf gelukkig niet gezien).

Ik heb nu 2 van deze protesten bijgewoond, maar heb me geen enkel moment onveilig gevoeld. Er wordt erg goed op ons (mij en een andere vrijwilliger) gelet, en zodra de kans op geweld toeneemt worden wij naar een veilige plek gebracht. Het is erg indrukwekkend om deze protesten te observeren, de mensen zijn ontzettend gepassioneerd en zijn niet bang voor het gevaar dat ze lopen door te participeren aan de protesten. De mensen die ik daar heb gesproken zijn ontzettend aardig en open, ze waarderen het heel erg dat wij bij de protesten aanwezig zijn, omdat we blanken buitenlanders zijn. Door onze aanwezigheid voelen de protestanten zich veiliger, ze zijn ervan overtuigd dat door onze aanwezigheid de P.M zich meer afzijdig houdt. Of dit ook echt het geval is weet ik niet, maar ik ben blij dat ze onze aanwezigheid waarderen. Ik zal wat foto’s van de protesten uploaden , en uiteraard heeeeel voorzichtig doen bij volgende protesten.

In het weekend (4-5 jan) ben ik lekker in Phnom Penh gebleven en ik ben ik een beetje bijgekomen van het drukke voorafgaande weekend. Ik ben naar een andere kamer gegaan, en heb nu een badkamer die vastzit aan mijn kamer, chill! De reden voor deze verhuizing is dat mijn oude kamergenootje, Charlotte, een abnormaal gevoel van warm en koud heeft. Ze heeft de airco continue aan staan op 16 graden, waardoor ik het te koud had om te slapen. Ze verstopte de afstandsbediening ergens onder haar lichaam als ze ging slapen, zodat ik hem niet uit kon zetten… Heel frustrerend. Verder slaapt ze naakt en draagt ze nooit ondergoed (geen bh geen slipje, en haar tieten zijn 4x zo groot als die van mij), niets mis mee natuurlijk. Alleen werd ik het ook een beetje zat om elke ochtend begroet te worden door haar wijd openstaande …. . Volgens mij vergeet ze zelf dat ze geen ondergoed aanheeft. Ze ligt dan op bed met haar knieën omhoog en haar benen uit elkaar, niet echt een fijn uitzicht zo vroeg in de morgen.

Ik heb nu een heel leuk kamergenootje, Alison. Samen met haar ben ik op 4 januari naar een box wedstijd gegaan. Dat was heel leuk/grappig om te zien. De boxers doen allerlei rare rituelen voordat ze beginnen, en tijdens de wedstrijd doen ze een soort dansje. Het lijkt op de vechtscène uit Bridget Jones diaries (weten jullie welke ik bedoel??) Hilarisch om te zien dus! Er is een bandje dat traditionele muziek speelt, wat het hele gebeuren nog grappiger maakt. Het publiek is abnormaal meelevend en slaat en schopt mee in de lucht. Tussen de danspasjes van de boxers door worden een aantal rake klappen uitgedeeld, en we hebben zelfs een K.O. gezien!!

De dag erna zijn we naar de Silk Island gegaan, een eiland vlak bij Phnom Penh. Met een boot gingen die kant op, het was een hele mooie tocht over de Mekong rivier. Eenmaal bij het eiland aangekomen kregen we een uitleg over het hele proces, van cocon tot een zijde accessoire. Om een sjaal te weven kost meerdere dagen, en ze maken de meest mooie patronen. Het is zo knap hoe ze dit maken, er is zo veel geduld voor nodig!! Zelf mocht ik ook een stukje weven. Het ziet er niet heel moeilijk uit, maar het  is best lastig, haha. Na het bezoek aan deze silk farm kregen we een rondleiding over het eiland en bezochte we een Pogota, ik blijf me verbazen op de pracht van deze gebouwen.

De terugreis was typisch Cambodjaans, na 20 minuten varen ging onze boot kapot; iets met de motor. De 2 mannen die de boot bestuurde rende van hot naar her om van alles te regelen. Gelukkig zijn we niet gezonken, maar het duurde wel een uur voordat een andere boot ons kwam ophalen! Haha. Wij werden op sleeptouw genomen, terug naar de haven. Weer een ervaring rijker.

De rest van de week verliep lekker rustig en alles ging zijn gangetje, op vrijdag was ik helemaal klaar voor een nieuw avontuur: Mondulkiri! Vrijdag middag om 13.08 uur vertrokken Zoe en ik naar Mondulkiri, de bus was maar 8 minuten te laat!!!! Een wonder! De busreis duurde 5 uur, precies zoals ze hadden gezegd bij het reisbureau, we waren helemaal verbaasd. We zaten in een minibus met 15 plaatsen, en maar 3 waren bezet! Na 5 uur rijden kwamen we aan in Mondulkiri en werden we naar ons hostel gebracht. We hadden en ruime en suite kamer met tv en Engelse zenders. We gingen op tijd naar bed omdat we de volgende morgen we al om half 8 werden opgehaald! We zijn naar the Elephant Valley Project gegaan, een plaats waar olifanten kunnen aansterken en/of van hun “pensioen” kunnen genieten. Vele van deze olifanten hebben lange tijd met toeristen gewerkt en krijgen nu de kans om gewoon olifant te zijn. Het was echt ontzettend gaaf om te zien! Omdat de olifanten hun hele leven met mensen en toeristen hebben gewerkt waren ze niet bang voor ons, en konden wij ze aanraken. Ik heb er zelfs eentje kunnen wassen! We hebben de hele dag achter de olifanten aangelopen, hun drollen ontwijkend, die waren echt overal! Net als de strondvliegen, echt om gek van te worden! Ik heb er wel 5 uit mijn oog moeten plukken, daarnaast ik heb de hele dag een soort dansje gedaan om mijn benen en armen maar in beweging te houden zodat die vliegen niet op mij gingen zitten.
S avonds waren Zoe en ik erg moe van de hele dag wandelen, dus we doken vroeg ons bed in. De volgende morgen werden we om  8.30 uur opgehaald door Vanny, onze tourguide van de komende 2 dagen. Bij hem achterop de motor gingen we op weg naar zijn dorp. Er waren geen helmen en de weg lag vol met kleine steentje, het was echt dood eng. Vanny had zelf ook geen helm op, wat me redelijk geruststelde. Als we zouden vallen zou niet alleen mijn schedel open liggen maar ook die van hem -> extra reden om “voorzichtig” te rijden.. NOT. In een noodvaart denderde we over kleine zandpaden en gingen we heuvel op en af. Gelukkig kwamen we zonder kleerscheuren aan op de bestemming. Vanaf het dorp waar Vanny woont ging onze wandeling beginnen. Met onze rugzakken vol met eten, drinken, kleding en een hangmat gingen we op pad. Het was een prachtige wandeling door verschillende landschappen, open velden, rijstvelden, hele dichte stukken jungle, oude en vernielde stukken jungle noem het maar op. En dat allemaal gedaan op mijn Birkenstocks! Dat ging best wel goed, ik zit nu alleen onder de schrammen. Na een uurtje wandelen waren Zoe en ik veranderd in een soort wortelkeurige negers. De aarde is rood en heel droog en door de wind zaten wij al snel helemaal onder. De 1e dag zouden we 5 KM wandelen wat 3 uur in beslag zou nemen. Ik denk dat we uiteindelijk veel meer hebben gelopen in 5 uur, maar dat was helemaal prima! Uiteindelijk kwamen we aan bij een viertal houten hutjes, onze slaapplek voor die nacht, met op 50 meter een prachtige waterval, waar we hebben gezwommen en onszelf hebben gewassen. Daarna begonnen we met koken, onze tourguide was al begonnen toen we van de waterval terug kwamen. Samen hebben we de groenten gesneden. Vervolgens kwam er een stuk vlees uit een plastic zakje dat daar al de hele dag in had gezeten, ook deze werd gesneden. Daarna moesten de groente gewassen worden, wat betekende dat we het water uit de rivier gebruikte om de alles lekker in te laten weken… In deze rivier wassen en poepen olifanten ook vaak, het water stond gelukkig niet stil, maar het was wel redelijk goor.. Wonder boven wonder geen diarree gekregen! De afwas werd gedaan met het water van de rivier en een paar bladen als afwasborstel. We kookte op een kampvuur, dat was erg gezellig. Na het eten hebben we een hele tijd bij het vuur zitten chillen.

Opeens hoorden we geritsel in de struiken en een stuk of 6 Cambodjaanse mannen kwamen aangelopen, ze waren ontzettend intimiderend en liepen door ons hutje, gingen bij ons zitten en spraken in Khmer tegen elkaar en tegen ons. Toen bleek dat we geen Khmer spraken zei een van hen in gebrekkig Engels dat het slecht was dat we de taal niet kende. De mannen bleken van de Cambodjaanse politie te zijn, en ze zeiden iets over illegale houtwinning. Toen ze eindelijk weggingen was dat een hele opluchting, Zoe en k waren een beetje bang dat ze s nachts terug zouden komen (ik heb de hele nacht met mijn zaklamp in mijn hand geslapen, klaar om iemand neer te meppen, haha). Om 8 uur s avonds begon de illegale houtwinning, het geluid van de zagen en omvallende bomen was ontzettend luid en maakt het onmogelijk om inslaap te vallen. Het was best eng, omdat we ook allemaal motoren hoorde en bang waren voor de politie mannen die we eerder zagen. Gelukkig werd het rond 12 uur stil. Ik had moeite met in slaap komen en luisterde naar elk geluid. Natuurlijk moest ik halverwege de nacht plassen. Met mijn zaklamp als wapen in de aanslag ging ik naar buiten, haha ik scheet 7 kleuren en koos ervoor om 1 meter van de deur af te plassen om me vervolgens weer naar binnen te haasten. Rond 4 uur werd ik wakker omdat de deur van ons hutje open ging, ik was mijn zaklamp in mijn slaap kwijt geraakt (kan ook niet anders) en was wapen loos. Muisstil zocht ik naar mijn zaklamp terwijl ik over mijn hangmat heen tuurde, en ik zag iemand bewegen! Toen ik mijn zaklamp had gevonden, was ik in dubio of ik hem aan zou doen, of zou doen alsof ik sliep. Ik koos uiteindelijk voor de 1e optie. Ik scheen recht in het gezicht van onze tourguide die even was gaan plassen, hahah hij schrok zich dood, net als ik! De rest van de nacht verliep gelukkig rustig en ik heb wat uurtjes slaap kunnen pakken!\

De volgende ochtend hadden we koffie en noedelsoep met groeten. Hoewel de sla van de soep de hele nacht op de grond had gestaan zodat een tiental mieren er lekker van kon eten, smaakte het erg goed. Na het ontbijt pakte we onze spullen en gingen we op pad. Na een aantal minuten lopen vonden we de plek waar de mensen de avond ervoor alle bomen hadden omgezaagd. Na een half uurtje wandelen kwamen we erachter dat we vergeten waren om anti insecten spul op te smeren met een paar mooie muggenbulten als gevolg. Ik was het meest content met de muggenbult op mijn voorhoofd, die ontzettend groot werd waardoor ik op een eenhoorn met bindi leek. Gelukkig slonk hij na een paar uur weer waardoor net een puist was, ook heel fijn.
Na een paar uur wandelen, kwamen we aan op onze bestemming, ik moest haast maken om mijn bus terug naar Phnom Penh te halen. Dat is gelukt, als een stinkende wortelneger zat ik 5 uur lang in een minibus terug naar Phnom Penh. Ik zat voorin, zodat ik goed alle gevaren van het verkeer kon zien. Ik dacht dat ze in Cambodja gewoon rechts reden, maar onze bestuurder genoot veel meer van de linker weghelft. Als het maar even kon reed hij lekker links. Ook ontzettend onoverzichtelijke bochten werden vanaf de linker weghelft genomen. De bestuurder leek er een sport van te maken om zo laat mogelijk terug naar de rechter kant te gaan als er tegenliggers aankwamen. Gelukkig deed hij dit niet de hele reis, hoe dichter we bij Phnom Penh kwamen, hoe meer hij rechts ging rijden.

Ik ben weer ontzettend veel ervaringen rijker geworden in deze 2 weken!

Heel veel liefs!